14 juni 2011

De dag dat ik mijn eerste paracord in handen kreeg. Destijds nog bij een bushcraft winkel in Eindhoven gekocht. Want ik had al een paar filmpjes gezien op youtube en wilde heel graag armbanden gaan maken. Nou geloof me, die heb ik honderden gemaakt, net zo lang tot echt niemand ze meer wilde, ondanks dat ik ze meestal gratis weggaf. Als mensen onder de tafel duiken als je met je tasje creaties aankomt dan weet je het wel. Geen interesse dus. 

Maar ik deed het zo graag, ik had er zo een lol in en na jaren aanmodderen bedacht ik toen dat de enige waar ik nog iets aan kon slijten onze hond Kimi was. Die zou niet klagen dus twee cobra armbanden aan elkaar gemaakt met kraaltjes ertussen. Super foute sluiting natuurlijk en een veel te grote ring in het midden. Apetrots paradeerde ik langs de terrassen en hoopte dat iemand deze bijzondere halsband zou opvallen. Helaas, complimenten  over mijn knappe hond maar niet over de halsband. facebook had ik nog niet zo lang ontdekt dus ik plaatste mijn creatie op mijn pagina. Nou toen kreeg ik dus wel de aandacht maar niet zoals ik me die voorgesteld had. Duitsland begon te reageren en de reacties waren niet mals. Oh jee, die ring dat kan echt niet, sluiting ook niet dus weer een domper. Maar ik kon twee kanten op, stoppen of doorgaan en luisteren naar degene die het wel weten. Ik heb gelukkig voor het laatste gekozen. 

Kraaltjes werden groter, nog steeds dezelfde knoop, ringen op de goede plaats maar nog steeds de Cobra knoop, 2 rijen aan elkaar. Sluitingen was ook moeilijk en in die tijd was er niet zo veel keuze. Wel heb ik toen het idee gekregen van een riempje en een gesp. Uitgetekend bij een bedrijf in leder. Oerlelijk in twee delen maar de verstelbare band was ontstaan. En ik dacht echt dat ik de uitvinding van het jaar had gedaan. Helaas ik kreeg weer op mijn donder uit het buitenland want blijkbaar had iemand anders dat al eerder gedaan. Gelukkig is er nu gewoon de Adapter en de Alu-Max kliksluiting dus die zorg hebben we niet meer. 

Feedback uit Oostenrijk

Weer een tijdje later ontdekte ik de Twisted Cobra op YouTube en dan worden de halsbanden steeds mooier en leuker. De Beste knoopster (en nog steeds vind ik) was in die tijd Nicola Leiner uit Oostenrijk. Tegenwoordig heet ze Nicola Frottinger en heeft een mooi bedrijf in alles voor de hondjes. Zij is ook degene van alle Wutz knopen (Alpenwutz, spiderwutz etc etc). 

Toen ik dus de twisted plaatste kreeg ik van haar een groot compliment, ze vroeg me zelfs hoe ik dat gedaan had. Nou geloof me, ik keek op haar profiel en zij maakte al zo veel mooiere en naar mijn gevoel ingewikkeldere knopen. Ze bestelde er zelfs eentje voor haar honden. Dat is deze foto en ze hielp me echt met haar creaties. Ik was dolgelukkig, kon een rand maken en iedere keer als ik daar weer kraaltjes in gefreubeld had kreeg ik van haar positieve feedback. 

Cinderella

Weer een tijdje later, kreeg ik een heel lief berichtje van iemand met een Duitse Dog Pebbles. Ze had de Aztec al gezien van mij, 4 blaadjes en wilde graag veel kralen. Uitdaging ten top. Ik had het idee van meer blaadjes al in mijn hoofd, ook al waar ik ze kon plaatsen. Klant wilde veel strass het was voor Crufts in London. Maar Kraaltjes???? Waar haal je die allemaal ook nog met een groot gat. Ik vroeg dat op facebook en Cinderella had ik al een tijdje gevolgd. Ik zag dat ze super mooie fluitkoorden en sleutelkoorden maakte met heel veel kraaltjes. Nu denken jullie wat zijn dat maar geloof me, de hele NS had een fluitkoord van Cinderella want die waren zo veel mooier dan de standaard koordjes. Daarnaast was ze gruwelijk technisch op Internet en bestelde zelfs al op EBAY. Voor mij een mega brug, dat zou ik nooit durven in die tijd. Maar ze heeft me geholpen, me wegwijs gemaakt en de kralen opgestuurd voor Pebbles. Dat vergeet ik nooit meer en ben daar nog steeds heel dankbaar voor. Want dat was het begin van Paradoggies. 

Folders en Flyers

Tja en dan denk je inmiddels in 2014 dat je kunt gaan verkopen, want immers je bent al zo goed bezig. Mijn eerste verkoop was via Marktplaats. Ene Amstaff uit Rotterdam bestelde een zwarte met roze draadjes en kraaltjes. Tjee ik heb dat ding wel honderd keer opgemeten. Binnen en buitenmaat. Een streep op mijn been met de halsmaat van de hond (in die tijd had ik nog dikke benen) en hij was er, klaar voor verzending. 25 piek, mijn eerste verkoop. Helaas, ze vond hem mooi maar nooit een betaling gehad. Goede leerschool. Mijn eerste folder kwam daarna, foto is al  mijn tweede folder slechts twee maanden daarna. Ik had de smaak te pakken. Familie was trots op mij dus alles wat ik maakte gaf me vooral vreugde. Dat eerste tuigje, de eerste lijn, telkens weer die twee cobraatjes of twisted aan elkaar en de bloemetjes die ik kon voorzien van kraaltjes. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Het was kerstmis, manlief was heel druk in de keuken, kinderen waren er nog niet. Tafel gedekt en ik naar mijn hobby kamertje want ik had een idee. Ja toen zaten er kraaltjes in de bloemetjes. 

Snelle uitlater

En dan verkoop je helemaal niks, je besteld wat meters en gaat experimenteren maar heel veel voorraad is net met de armbandjes een begin zonder eind. Ik had naar een paar kennissen de puppy herkenningsbandjes gestuurd. Eigenlijk gewoon volgens het principe vriendschapsarmbandjes die toen op YouTube te vinden was. 

Die bevielen goed, het was een succes, de fokkers hadden dat uitgetest en waren tevreden. Daar kwamen dus bestellingen van, allerlei rassen, geen idee hoe groot ik moest beginnen maar de fokkers hielpen me en ik heb een lijst gemaakt van alle begin maten. Vooral teckels waren mijn doelgroep en die dames hebben me ook gevraagd iets te maken voor pups wat mee kan in het puppypakket. Geen gedoe met sluitingen maar dezelfde kleuren als het herkenningsbandje, snel over het koppie en aanschuiven maar vooral niet wurgen. Honderden van die uitlatertjes zijn ontstaan in mijn keuken, op vakantie en zelfs midden in de nacht. Mijn passie was geboren. God wat was ik blij en trots.

Eerste werk kamertje

Ik was niet meer te stoppen, ging maar door, verzon ook zelf nieuwe dingen en had nog steeds goed contact met Oostenrijk en Duitsland. Swiss kwam online en veel goede knoopsters gingen tutorials maken. Ook ik heb er enkele gemaakt en voelde me gewaardeerd door de in mijn ogen grootste profies op paracord gebied. Ondertussen kwamen er in Nederland enkele bij, sommige heel goed en die zijn er nog steeds, sommige wat minder en die haakte op den duur af. Ik had het geluk dat ik niet meer hoefde te werken en dus eigenlijk mijn eigen kleine bedrijfje aan het opbouwen was. Mijn man stond achter me en hij zorgde ervoor dat mijn rolletjes konden hangen en ging zelfs naar ikea om kastjes te kopen. Dat terwijl ik op onze trouwdag heb moeten beloven dat hij nooit en echt nooit een ikea bouwpakket in elkaar zou hoeven zetten. Hij heeft het wel gedaan. 

Professioneel

En toen gingen we verhuizen, Ton wilde absoluut het huis met bedrijfshal, ik zag dat mega grote kantoor en bedacht me, geen idee hoe we gaan wonen maar dit wordt mijn nieuwe atelier. Op mijn verjaardag kreeg ik twee mooie rekken op wieltjes helemaal door hem zelf uitgetekend en laten maken. Samen hebben we de rolletjes opgehangen en samen zijn we een paar weken later naar de kamer van koophandel gegaan om Paradoggies officieel in te laten schrijven. Dat was op 13 juli 2017. God wat kan een mens gelukkig zijn dacht ik toen nog. 

Workshops

Ik begon met workshops, super gezellig en het liep geweldig goed, aanvragen stroomden binnen en ik vond het leuk, echt leuk. Ton stond achter me en kwam altijd om 12.15 even een praatje maken en informeren wat voor broodjes ze graag wilde. Steevast waren dat de kroketjes, broodjes kaas en ham. Hij zorgde daar voor en ik was daar enorm blij mee. Het lukte me ook gewoon, zowel de cursisten als ikzelf hadden de hele dag plezier. Na afloop nog een opdracht maken en moe en voldaan naar bed. 

Dan stort het in……..

Als je heel gelukkig bent dan ben je wel eens bang dat het ooit ophoud. Dat gebeurde op 20 februari 2019. Mijn allerliefste maatje was er ineens niet meer, je raakt in shock, je hebt je kinderen, familie en vrienden, iedereen wil helpen maar wat je dan echt goed doet is het feit dat je een vriendenkring hebt opgebouwd in de paracord wereld. De berichtjes, de bloemen gaven me kracht en ik voelde heel veel liefde. Mensen die ik slechts een keer ontmoet had kwamen op de crematie, stuurde bloemen en kaarten. God wat was ik daar dankbaar voor. Facebook ontplofte want na zo veel workshops wisten heel veel mensen wie de man van Helmy was. De meeste hadden al eens met hem gesproken. Ik ontdenkte dat ik hele goede vrienden en vriendinnen had. Cinderella Siereveld nam gelijk de facebook berichten over. En toen kwam Wendy van der Helm, twee keer op workshop geweest. Ze was er voor mij, ze gaf me raad en ze voelde zo enorm met me mee. Het positieve is nu, ik heb een beste vriendin, iemand die me enorm gesteund heeft ook in de ellende erna en een creatieve vriendin, iemand die alles zelf verzint en me iedere avond even belt. Dan kunnen we brainstoren over de touwtjes. Zonder paracord had ik deze lieve mensen nooit leren kennen en daar ben ik absoluut ontzettend dankbaar voor.

Nieuw begin…

Tja en dan komt er heel veel op je af, ik weet nog dat ik in mijn eentje zat een maand na Ton zijn dood en op facebook las dat al mijn cursisten al zo veel opdrachten hadden. Dat was het moment waarop ik besefte dat ik door moest gaan, niet bij de pakken neer gaan zitten. Alles opruimen, helaas moest dat, ik kon daar niet meer blijven wonen want financieel ging er gewoon wat veranderen. Maar ik was alleen met de hondjes, ik zou zorgen dat ik elders ook mijn ding zou kunnen doen en dat is gelukt. Ik woon in Schijndel nu, met een bescheiden atelier maar ik heb ontdekt dat ik dat ook gewoon kan. Hondjes zijn gelukkig, mijn touwtjes op rekken hangen in de garage en atelier op de zolder. Deze keer heb ik zelf de ikea tafel in elkaar gezet. 

Happy

Corona, niet leuk voor niemand maar ik wilde graag veilig thuis blijven, in mijn eentje is dat toch wel eng, vooral omdat ik toch de verantwoordelijkheid heb over twee oude hondjes en ik moest er niet aan denken hier ziek te worden, terwijl ik nog niet veel mensen ken in mijn nieuwe plaats en dan die hondjes achter te laten. In die tijd kreeg ik contact met 123paracord. Ik had daar nog nooit besteld. Ik was een van de grotere klanten bij Paracord.EU en tot op de dag van vandaag is er nog steeds een prettige relatie met de grootste op Paracord gebied.

Die jonge mensen van 123  kwamen hier en het eerste wat ze zeiden was "we willen Helmy in de stal". En ze spraken over webinars. Een woord wat ik niet kende en nog op moest zoeken op google. Ik heb dat gedaan, want ik deel altijd al mijn kennis en dan zouden misschien heel veel eenzame mensen een hobby vinden in het maken van hondenhalsbanden. De eerste was de Helmy's First (twisted cobra 2 rijen). We moesten nog werken aan geluid en beeld maar daarna zag ik de reacties op facebook en ik wist we zijn de goede weg ingeslagen. Zo veel gelukkige mensen kwamen voorbij, honderden keren werd ik getagd en dat maakte me blij. Daarna nog drie webinars gedaan en iedere keer voel ik de vreugde van mensen die het voor elkaar hebben gekregen, dankzij alle energie en technische kennis van 123Paracord.nl en mijn ervaring. Zo ben ik dus ook begonnen.  Dankzij de hulp en kritiek uit het buitenland.

10 jaar paracord

Tja en dat alles is begonnen precies 10 jaar geleden, op 14 juni 2011. Inmiddels al een heel verleden. Ik heb mensen vooruit geholpen, visueel gehandicapte cursisten die nu al een heel leuk eigen bedrijfje hebben. Gehandicapte mensen die geen idee meer hadden wat nog leuk zou kunnen zijn, die knopen nu als de beste. Oprechte vriendschap leren kennen onder cursisten, collega's en klanten. Heel eerlijk, die touwtjes zijn mijn redding geweest en ik hoop echt dat dit produkt nog heel veel mensen gelukkig kan maken. Ik ga in ieder geval nog even door en de laatste heet de AZTEC snake. Super trots op dit ontwerp. By the way, deze foto is wel bewerkt hoor, rimpels zijn vervaagd. Maandag een klein feestje, ook weer met twee van mijn cursisten. Ik verheug me enorm Henriette en Carmen, tot maandag.

Opmerkingen